Lijnzaadolie, kortweg lijnolie genoemd, wordt al eeuwenlang gewonnen uit de zaden van de vlasplant (Linum Usitatissium) die in Europa, Canada en Rusland wordt geteeld. De rauwe lijnolie wordt verkregen door de zaden uit te persen. Vroeger gebeurde dat op grote schaal met behulp van windmolens. In Nederland zijn er daarvan nog een aantal over die door voornamelijk vrijwilligers in ere worden gehouden. Wie meer wil weten over hoe lijnzaadolie vroeger werd gewonnen kan onder andere nog een bezoek brengen aan oliemolen “De Passiebloem” in Zwolle en op oliemolen Het Pink in de Zaanstreek.
Rauwe lijnzaadolie is voor houtconservering nog niet direct geschikt zodat dit ruwe product, afhankelijk van de producent en de gewenste kwaliteit, allerlei bewerkingen ondergaat. Zo kan de lijnolie worden ontgomt, kan de zuurgraad worden aangepast, kan het gebleekt worden en kan de geur er van verminderd worden om zo uiteindelijk een geraffineerde lijnzaadolie te krijgen. Het zal u duidelijk zijn dat al die stappen geld kosten en er dus ook een groot verschil is in de prijs en kwaliteit van de op de markt verkrijgbare soorten lijnolie.
Lijnzaadolie heeft van alle plantaardige oliën de beste drogings-eigenschappen en wordt om die reden veel gebruikt voor de oppervlaktebehandeling van onder andere hout, staal en kunststoffen. Daarnaast wordt het ook gebruikt bij de productie van Linoleum. Ook geeft lijnolie een hoge elasticiteit aan het eindproduct.
De goedkopere (dus minder bewerkte) soorten lijnzaadolie worden onder andere gebruikt voor kitten, goedkopere houtbescherming, als toeslagstof voor roestwerende verfsoorten en als toeslagstof voor drukinkten. Als deze goedkopere lijnzaadolie gebruikt wordt voor houtbescherming wordt deze voorzien van droogstoffen, siccatieven genoemd, om de droogtijd te verkorten. De hiervoor gebruikte siccatieven zijn voornamelijk Mangaan en Zirkonium. Vroeger werd hiervoor ook Lood gebruikt wat inmiddels niet meer wordt toegepast. Ook Kobalt wordt inmiddels niet meer gebruikt.
Geraffineerde lijnzaadolie is lijnzaadolie die een heel aantal bewerkingen ondergaan heeft en is daarmee uiteraard ook de duurste lijnzaadolie-variant. Deze olie wordt onder andere gebruikt om standolie te maken. Die soort wordt gebruikt wordt bij de productie van alkydhars, hoogglanslakken en drukinkten. Doordat deze olie serieus gekookt is ontstaat een lichtgekleurde, polymeriserende olie met uitmuntende eigenschappen voor het opnemen van pigmenten. Deze olie wordt in verschillende dikten (viscositeit) geproduceerd en wordt dan ook op allerlei plaatsen ingezet. Door op de juiste temperatuur een passende hoeveelheid Tungolie toe te voegen ontstaat een geraffineerde olie die minder snel vergeelt. Een dergelijke mix noemen we Verrijkte Gekookte Lijnolie.
Rauwe Lijnzaadolie is geperst, gekookte Lijn olie gekookt, geraffineerde Lijn olie verder bewerkt. Verrijkte Gekookte Lijn olie is geraffineerde Lijn olie met Tungolie.
